◊ Cem Beyefendi, bugün benden “hazır soru” bombardımanı beklemeyin, sohbete geldim. Laf lafı açsın, sohbet bizi nereye götürürse artık...
– “Laf Lafı Açıyor”a bir göndermeyle başlayalım diyorsunuz (gülüyor). Hakikat bir metot. Benim programlarımın sırrı da buydu aslında. Zira bir devir hazırlık yapmak çok önemsenirdi. Herkesin lisanında “Aman biz çok hazırlık yapıyoruz programa çıkmadan” falan… Bana da bir gün dediler ki “Biz de hazırlık yapalım”…
◊ “Laf Lafı Açıyor” yıllarından bahsediyorsunuz herhalde.
– Evet evet. İki-üç program hazırlık yaptık, o denli çıktık. Benim en berbat programlarım oldu onlar. Soruları hazırlayıp elime veriyorlar, haliyle karşımdakini dinlemeden büsbütün sorulara odaklanıyorum.
◊ Olmadı yani…
– Hiç olmadı. Kardeşim bırakın, bu sohbet programı… Meskeninize konuk geldiğinde evvelden hazırlık mı yapıyorsunuz “bunları soralım” diye?
DOĞRULAR CEZALANDIRILDIĞI İÇİN KIZLAR DAİMA “MERVE’LERE” GİDİYOR!
◊ Madem yanlış formül, niçin bu kadar tuttu?
– Ne yazık ki bizim ülkemizde doğallığı pek kavrayamıyorlar. Organik besinle beslenmek konusunda herkes titiz lakin organik yaşamak ve organik davranmak konusunda o denli değiliz. Herkes oburunun görmek istediği üzere davranıyor; nasıl olmalıyım, nasıl olursam beni çok severler?
◊ Neden böyleyiz sizce?
– Bizim memleketimizde gerçek konuşmalar ve hakikat davranışlar, ailelerimiz, öğretmenlerimiz, ustalarımız tarafından daima cezalandırıldı. O yüzden daima “Merve’ye ders çalışmaya gitti” kızlarımız. Zira “Erkek arkadaşımla buluşacağım” dese ortalık yıkılır. Fakat oğlun, kız arkadaşıyla buluşuyor. Yani bizim insanımız demokrasiyi kendi oluşturamıyor.
◊ Lakin durum biraz değişti üzere geliyor bana. Yeni nesil o kadar katı değil.
– Yoo, çok fark yok. Zira her gelen kuşak, yaşı ilerledikçe anne babasından gördüğü üzere davranmaya başlıyor. Alışkanlıkları değiştirmeye kimse cüret edemiyor. Ancak biri risk alır, bir iş yapar ve o iş meblağ, gerisi gelir.
EVVELCE YALNIZCA DİNLERDİM SONRADAN HOŞSOHBET OLDUM
◊ Siz de kimsenin adım atmadığı bir yola birinci dalanlardansınız. Türk ekranlarında talk show’u siz başlattınız diyebilir miyiz?
– Talk show’un kimliğini bulduğu program diyelim. Daha evvel de sohbet programları vardı ancak ben şöyle diyorum; “Laf Lafı Açıyor”dan evvel talk (sohbet) vardı, gösteri yoktu. “Laf Lafı Açıyor”dan sonra çok fazla gösteri oldu, talk kalktı.
◊ Özel kanallar birinci açıldığında Hollanda’daydım. Her perşembe geç saatlere kadar programınızı bekliyor, sonraki gün okula uykusuz gidiyordum.
– Avrupa’da çok fazla izleniyorduk. Bilhassa Almanya’da çok ünlüydüm.
◊ Aklımda en çok kalan da masanızdaki…
– Yaratık mı? Cörk (gülüyor).
◊ Evet o, gözümün önünden gitmiyor.
– Onu bana Eser ve Engin Noyan ikram etmişti. Çekim tarihi doğum günüme denk gelmişti. Onlar da gelirken Fatoş Oyuncakları’nın vitrininde bunu görmüşler, “Ne kadar Cem’e benziyor” deyip almışlar. Sonra biz o oyuncakçıyla anlaştık.
◊ Ne mutabakatı?
– O oyuncağı bana daha da çok benzettik, kravat falan takıldı, kravatına da benim imzam atıldı. Onları Cem Özer bebekleri olarak sattık.
AHMET ÖZAL: CEM’İ ARAYIN ARADIĞIMIZ TALK SHOW’CU O
◊ Temel iş oyunculuk mu?
– Natürel ki. Talk show’u kendi kimliğimle yapmadım aslında, bir talk show’cu karakteri yarattım. Zira ben sonradan hoşsohbet bir adam oldum. Evvelce daha çok dinlemeyi severdim.
◊ Ne değişti de lisanınız çözüldü?
– Ben daima kendimden büyüklerin ortasındaydım. Ali Poyrazoğlu, Müjdat Gezen, Cenk Koray, Ahmet Gülhan, Ferhan Şensoy, Levent Kırca… Onların yanında ne konuşacağım? Daima dinlerdim, o yüzden konuşkan da değildim. Tekrar de Maçka Oteli’nde bir kabare yapıyordum. Sezen Aksu’sundan Emel Sayın’ına bütün sanatkarlar geliyordu. Finalinde gelen sanatkarları sahneye alıyor, onlara müzik söyletmeden evvel sohbet ediyordum. Bir gün izleyenler ortasında Ahmet Özal da varmış. Sonraki gün genel müdürüne telefon açıp “Cem Özer’i arayın, bizim aradığımız talk show’cu o” demiş.
◊ Ve o talk show’la lisanınız çözülüyor.
– O da çabucak olmadı. Adem Gürses beni aradı, sit-com yapacağım diye bir hevesle gittim. Lakin onlar dedi ki “Biz senden talk show istiyoruz”. Dedim “Benden çıkmaz sohbet, anca bana kadar”. “Yaparsın” dediler. O devirde de salı ve cumartesi günleri Star1’de müzik cümbüş programları yayınlanıyor. Adem Beyefendi “Senin talk show’a eylülde başlayacağız, sen salı ya da cumartesi gününden birini seç, program ortasında sekiz-on dakikalık skeçler yap” dedi. Tamam, o benim işim. Esasen gösteri başlamadan evvel Cem Özer ismini duyurmam da lazım. “Alo Cem Özer” diye bir şey yaptım.
DOKTORLUK DA OYUNCULUK DA MESLEK DEĞİL
◊ Sizin oyunculuğa bakış açınız da değişik; “Oyunculuk meslek değil bir ömür tarzı” ne demek?
– Evet, meslek değildir. Doktorluk da meslek değildir mesela, ömür şeklidir.
◊ Neye nazaran ayırıyorsunuz?
– Meslek nedir, sabah 9’da mesain başlar, akşam 5-6 üzere biter. İşi gücü bırakır, çıkıp gidersiniz. Ancak doktorluk o denli değil. Sokakta biri hastalansa “Mesaim bitti, muayenehaneyi kapattım” der mi bir hekim?
◊ “Açılın, ben doktorum” der.
– Ben de tam onu diyecektim. Her an sana gerek olabilir yani. Bu birincisi… İkincisi de senin devamlı kendini geliştirmen gerekir ve bu bir ömür biçimi haline gelir. Bizimki de o denli.
Set bitti, tamam artık benim oyunculuğum da bitti diye bir şey yok. Şu an röportaj yaparken seni gözlemliyorum mesela… Yeni bir gazeteci karakteri karşımda. Yarın öbür gün oynarken ya da yönetirken bundan faydalanırım.
◊ Her oyuncu bu türlü mi ki?
– Bunu meslek olarak yapanlar da var, onlar çok rahat. Yani set bitiyor, tamam, o artık öbür biri. Olağan yaratıcı oyunculuktan bahsediyorum, aktarmacı oyunculuktan değil.
TÜRK AYDINI KENDİNİ HALKA ANLATAMIYOR
◊ Bu daha çok karikatürize “entel” tanımı…
– Ben entelektüeli de Türkiye’de yanlış anladıklarını düşünüyorum. Bizde entelektüel dediğin kendi bildiği lisandan konuşur. Ne kadar anlaşılmaz konuşursa, ne kadar anlaşılmaz söz kullanırsa o kadar aydındır. Ancak hayır, entelektüel adam niyetini, fikirlerini karşısındakinin anlayacağı lisandan anlatabilen adamdır.
Türk aydınının yaptığı yanlış 40’lardan bu yana budur. Halka dokunamıyor, kendilerini halka anlatamıyorlar. Bak gerçek aydın Aşık Veysel’dir, Neşet Ertaş’tır, Pir Sultan Abdal’dır, onlar halka dokunur.
◊ Pir Sultan Abdal dediniz de aklıma geldi, sizin “Pir Sultan” isimli bir projeniz vardı.
– Evet, Pir Sultan Abdal’ı oynadım, çok keyifliydi.
◊ Onu rock müzikal olarak sahnelemek üzere de bir hayaliniz vardı.
– Müzikal değil de rock opera yapmak istedim. Hâlâ da istiyorum ancak bir mecnunun çıkıp “Gel ben sana finansör oluyorum, yapalım bu işi” demesi lazım. Güçlü PSM bir sürü şey yapıyor, bu işi hiç duymadılar mı, görmediler mi bilmiyorum.
◊ Siz başvursaydınız, projeden bahsetseydiniz o vakit…
– Ben birkaç defa randevu almak istedim lakin dönmediler. Halbuki çok da izleneceğini düşünüyorum.
SENİN AĞZIN KİRALIK MI DEĞİL Mİ, KIYMETLİ OLAN BU
◊ Sokakta Cem Özer’e yansılar nasıl? Sizi seviyorlar mı?
– Seviliyor muyum bilmiyorum lakin sevmeyenin dahi hürmet duyduğundan eminim. O kıymetliydi benim için. Yola da bu türlü çıktım aslında. Herkes beni sevsin; bu çok kolay. Kendini herkese sevdirebilirsin. Ancak herkes beni saysın, o güç. İçinde hürmet yoksa o sevgiyi ne yapayım?
◊ Bu da çok argümanlı bir kelam, herkes mi size hürmet duyuyor?
– Hürmet duymayan da vardır olağan fakat orana bakmak lazım. Bir gün İzmir’de, bir otelin havuz kenarında oturuyorum. Bir beyefendi geldi, “Cem Beyefendi, dünya görüşlerimiz taban tabana zıt. Lakin size hürmet duyuyorum zira diğerlerinin değil daima kendi lafınızı söylüyorsunuz” dedi. Değerli olan, senin ağzın kiralık mı değil mi? Kendin misin, değil misin? O yüzden bir yerlere ilişkin olmadım hiç. Ben herkesim ve hiç kimseyim. Tek başına güçlüysen güçlüsün.
İSTEMEDİĞİM ŞEYE “HAYIR” DİYEBİLECEK KADAR PARAM OLSA YETER
◊ Meslek manasında istek ettiğiniz yerde misiniz?
– Bana “Çok daha iyi yerlerde olmalıydınız” diyorlar. Ben zati çok iyi yerdeyim kardeşim!
Zira onun için iyi yerde sayılmam için teknem olmalı, uçağım olmalı, yalıda oturmalıyım.
Oldu da gerçi lakin daha farklı değildim, tekrar böyleydim. Hatta onları çevirmek için özgürlüğünden feragat ediyorsun.
Bir müddet sonra sanki bir jet alsam mı falan diye düşünmeye başlıyorsun.
Sonu yok bunun. Sonunda şuna karar verdim, istemediğimi yapmayacak kadar param olsun, istemediğim şeye “hayır” diyebileyim kâfi.
Röportajı okuyanlar şayet bu lükse sahiplerse, Allah aşkına frene bassınlar.
Zira hiçbir vakit istekleri bitmeyecek. Zira fazla kazanmak için hayatından veriyorsun.
Ne kadar az şeye muhtaçlık duyarsan o kadar özgürsün.
SEYİRCİ MAKÛS ADAMI SEVERSE O İŞ MEBLAĞ
◊ Gelelim son işinize… TRT1’de yayınlanan “Payitaht Abdülhamid”de rol alıyorsunuz.
– Evet, William Hechler rolünü üstlendim.
◊ Abdülhamid’in düşmanı olan bir İngiliz casusu…
– Evet, iki projedir bana berbat adam karakterleri uygun bulunuyor.
◊ Bu iyi mi berbat mü bilemedim. Sizce?
– Düzgün. Zira makus adam olmazsa kıssa olmaz. Yoksa neyi anlatacağız? Düşünsenize bayanla erkek birbirini çok seviyordu, çok da keyifli mesut yaşadılar, hayatlarında hiç berbat bir şey olmadı. Ne adamın hayatına biri girdi, ne bayanın… Eee… Seyretmezsin ki… Pamuk Prenses’i üvey anne ile cadı olmasa dinlemezsin. Bir de derler ki “Seyirci makûs adamı severse o iş tutar”.
EŞİM AŞI İÇİN İSTEKLİ DENEK OLDU
◊ Pandemiyle ilgili bir komplo teoriniz olduğunu duydum.
– Hastalık birinci çıktığında bir sürü komplo teorisi ortaya atıldı ya, biz de konutta otururken ürettik (gülüyor). Sonra gördük ki komplo falan yok ortada. Yalnızca kahpe bir virüs var.
◊ Aşı hakkında da komplo teorileri gırla gidiyor.
– Aşıyla ilgili de komplo teorisi üretmesinler artık. Yok çip takıyorlar, yok takip edecekler. Arkadaş seni takip edecek de ne olacak, sen kimsin? Genetiğimizle oynayacaklarmış. Ne yapacak genetiğimizle oynayıp, kulaklarımızın yerini mi değiştirecek? Kısırlaştıracaklarmış. Niçin kısırlaştırsın bizi? Aslında Avrupa’da yaşlı nüfus fazla diye dertleniyorlar. Tüketim lazım kapitalizme, ucuz emekçi, köle lazım. Tam aksisi üremekten yanalar, seni niçin kısırlaştırsın? Eşim (Pınar Dura) istekli denek oldu aşı için, hiçbir yan tesirini de görmedi.
Hürriyet
