Banu YELKOVAN – Turnuva başlamadan İngiltere’yi favori görenlerin sayısı hiç az değildi. Maçın devre ortası geldiğinde hâlâ bu görüşlerini koruyorlar mıydı, emin değilim. Evet, Wembley görkemliydi. Evet, maç öncesi Londra sokakları renkliydi ve evet, taraftar görmeyi o kadar özlemişiz ki, yarı dolu tribünleri bile başa takmıyoruz. Lakin birinci 5 dakikayı bir kenara bırakırsak, birinci yarı biterken neredeyse uyuyacaktık.
iNGiLTERE ÇOK KOŞTU ANCAK…
Southgate’in kadrosundan beklentimiz yüksekti. Maç da beklentimiz seviyesinde başladı. Sterling’in Trippier’nin akıllı uzun topuna yaptığı koşu, konumun kendisi üzere hoş sonuçlansaydı neredeyse skor birinci dakikalardan lehlerine dönecekti ancak olmadı.
Birinci 45 sona ererken istatistiksel olarak İngiltere yüzde 60 topa sahip olan ve daha çok koşan taraftı, lakin bu hedefsiz koşular akıllı bir futbola verilmedi ve “Kim daha tesirli?” sorusunun yanıtı mutlaka Modric idaresindeki Hırvatistan’dı.
İkinci yarı, birinci yarıya çok benzeri bir senaryoda ilerledi. Bu kere Sterling yakaladığı konumu sayıya çevirdi, o kadar. Sonrasında Hırvatistan, tıpkı birinci yarıda yaptığı üzere, oyunu yavaşlattı. Genç İngiltere karşısında deneyim avantajlarını bu istikamette kullandılar.
GALiBiYETi HAK ETTiLER
Sonlarda Hırvatistan baskısını artırdı ve bilhassa son dakikalarda İngiltere’yi korkutan konumlar da yakaladı. Hele son dakikada Perisic’in yarattığı, Pasalic’in gole çeviremediği durum golle sonuçlansaydı konut sahibi için baya mutsuz bir son olurdu bu. Fakat olmadı. İngiltere hak etti mi? Etti. Hoş bir maç mıydı? Değildi.
Hürriyet