Pak havası, yemyeşil tabiatı ve masmavi deniziyle “Yeryüzünde de cennet varmış” dedirtecek bu kasabada deniz-kum-güneş üçlüsünün en hoşuna doyacak tatilcilerin burada bulamayacağı şeyler de var. Mesela zincir restoranlar, gece kulüpleri, büyük AVM’ler, geniş kalabalık sokaklar üzere. Bunların yerine sessizlik, sakinlik, çokça huzur var.
Datça’da vakit yavaş akıyor. Kimsenin ivedisi yok ve bu tertip kimseyi rahatsız etmediği üzere dışarıdan gelenleri de içine çekiyor. Uzun yaşamak isteyenlerin, hayatı sevenlerin, doğayı gözetenlerin, paylaşımcı olanların adresi Datça.
BÜTÜN MAVİLERİ UNUTUN
Kasabayı anlamak için gezmeye ünlü şair Can Yücel’in de ömrünün son vakitlerini geçirdiği Reşadiye Mahallesi’ndeki ‘Eski Datça’ denen bölgeden başlayın. Dar sokaklarda yürürken begonvillerle süslü ve rengârenk tahta kapılarıyla çok davetkâr duran konutların önünde bol bol fotoğraf çektirebilirsiniz. Reşadiye ismini Sultan Reşat’tan almış.
Osmanlı’dan evvelki ismi da Elaki. Yöre halkı hâlâ buraya hala ‘Ele’ diyor. Can Yücel’in konutunu, ismini taşıyan sokakta görebilirsiniz.
İsmi Datça ile bütünleşen şair Can Yücel’in konutunu görün, isminin verildiği sokağı da gezin…
Gezintinize İskele Mahallesi’nden devam edin. Arnavutkaldırımlı yoldan limana inerken hava açıksa tam karşınızda Simi Adası’nı görebilirsiniz. Datça’yla bu ada birbirine o kadar yakın ki hafta sonu alışverişine Simi’den Datça’ya gelenler hayli fazla.
Akdeniz’le Ege’nin kavuştuğu Datça demek harika bir deniz demek. Mavinin kaç tonu vardır bilinmez fakat mavinin ‘Datça tonu’ diye bir şey katiyetle var. Kasabanın ucundaki Palamutbükü uğranması gereken bir nokta. Mükemmel bir koy olan Palamutbükü daha evvel kulaç attığınız tüm denizleri size unutturabilir. Tekrar Datça’nın merkezine biraz uzak olan tarihi yarımadanın ucu Knidos, denizle tarihin buluşma noktası. Antik kent çok bedelli yapıtları görebileceğiniz bir açık hava müzesi tıpkı vakitte.
Kasabanın bir diğer sembolü de tarihi yel değirmenleri. Datça’nın merkezine varmadan yol üzerindeki Kızlan Köyü’nde tarihi taş değirmenlerinden kimileri hâlâ açık; şarapevi üzere çeşitli emellerle kullanılıyor ve konuk ağırlıyor.
Şayet deniz eserlerini seviyorsanız ve yabani otlara ilginiz varsa tam yerindesiniz. Deniz eserleri açısından hayli geniş bir mutfağa sahip kasabada balığın pişirilmesi de değişik. Salça ve unu kavurduktan sonra içine su, limon ve sarımsak koyarak yapılan ekşili sos kızarmış balığın üstüne dökülüyor. Yöre halkı bu yemeğe balık ekşilemesi diyor.
ÇÖREĞİ DE ÇOK ÖZEL
Otlar da mutfakta başrolü paylaşan eserlerden. Kengerden sulu yemek, labadadan sarma, kabakçiçeğinden dolma yörede tadılması gereken lezzetlerden kimileri. Öteki bir klasik yemeği de yalnızca bu yörede yetişen iri papatyalardan yapılan dallampa. Bir de yalnızca özel günlerde ya da etkinliklerde pişirilen Datça çöreği var ki lezzeti yörenin ünlü zeytinyağından geliyor.
Ve elbette bademiyle meşhur olan bu küçük kıyı kasabasında bademli incir tatlısından yemeden dönerseniz Datça’ya ayıp etmiş olursunuz.
Gezginimiz Bestenur Ekinci (üstte, solda) bademiyle ünlü Datça’yı gezerken ağaçlar çiçekteydi. Şimdilerde o meşhur bademlerin çağla vakti.
Hürriyet