Atikhisar Barajı, Çanakkale’de, Sarıçay üzerinde sulama ve taşkın denetimi gayesiyle 1971-1975 yılları ortasında inşa edilmiş. Bu cennetten köşeye girişler fiyatsız. Yalnız çadır konaklama yerleri, piknik alanları ve yürüyüş parkurlar için harika bir alan olmasına karşın tuvalet, elektrik, yiyecek içecek alabileceğiniz bir alan bulunmuyor olmaması bu hoşluk için eksi puan. Ayrıyeten alan içerisinde bir tane çeşme var lakin suyu çok az akıyor, içilip içilmediği konusunda çeşme üzerinde rastgele bir ikaz bulunmuyor. Özetle bu şekil gereksinimleriniz için epeyce hazırlıklı gelmenizi öneririm.
Tabiatın, kendisini bize gökkuşağı renkleri eşliğinde mis üzere çam ve nane kokularıyla sunduğu bu ve gibisi alanları gezerken, tabiata nasıl karşılık veriyoruz sanki? Anlatayım. Sanki diyorum bizim kamptan ve piknikten anladığımız; yaktığımız ateşin etrafını kıvılcımların etrafa sıçramasını önlemek için taşlarla çevrelememek, çöplerimizi itinayla etrafa saçmak, içecek şişelerinin kırılıp ‘nasıl olsa toprak eritir’ mantığıyla ardımızda bırakıp gitmek mi? Elimizin ayağımızın ulaştığı her yerde salgın dolaysıyla taktığımız maskeler vardı. Bu maskeler ya çam ağaçlarının kısımlarında ya da çayır çimende toprağa saplanmış durumdaydı. O denli sanıyorum ki bunlar yürüyerek oralara ulaşmadı.
Sahiden bu salgın periyodunda kent içinde her yere yüzümüzde maskelerle girmek zorunda kalıyoruz. Bu türlü bir devirde, bu biçim mesire alanları tabiatın bize büyük armağanları. Mükemmel görünümünü zati söylemeye gerek duymuyorum. Pekala fakat hiçbir karşılık beklemeden kendini tüm hoşluklarla bize sunan tabiata karşı bu hırsımız neden? Anlamak sahiden güç…
Olağanüstü tabiatta ‘çöp dağları’
Hafta sonu kent içinde yüzümde maskeyle gezmektense, kendimi attığım bu mesire alanı da maalesef piknikçiler, mangalcılar ve kampçılar tarafından çöplüğe çevrilmiş durumdaydı. Doğal gerçek manada bir doğasever olarak, yanıma aldığım poşetlerden birini çöp torbası oburunu de gelenlerin bıraktığı çöpleri toplamak için elime geçirip etrafı temizledim. Siz de takdir edersiniz ki yüzünüze taktığınız maskelerin yemek yiyeceğim yerde bulunması sıhhat açısından son derece sakıncalı. Çöplerin neredeyse tamamı mendil, peçete, ıslak mendil, maske, içecek şişleri, plastik poşetti.
İnsanların bu sorumsuzca davranışları sonucu bıraktığı çöpleri toplarken keyifli muydum, elbette koca bir hayır. Eminim sizde karşılaşmışsınızdır, yerde çöp gören insanların birçok gördüğü pislikten şikayet eder. Lakin şu çöpleri toplayayım diyen çok az. Şikayet eden yoluna devam ediyor. Tamam tahminen çöpü toplamak çöpü bırakmayanın misyonu değil lakin kuru kuru şikayet etmek de pek bir samimiyetsiz duruyor. Çöpleri toplarken bir an maskenin etrafında bulunan o ipler bir kuşun ayağına takılsa bunun vebalini nasıl ödeyecekler diye düşünürken buldum kendimi. Yapılan bu biçim yanlış davranışlar tabiata karşı işlediğiniz büyük bir günah. Siz de benim üzere gittiğiniz yerleri pak tutun. Sizden evvel çöplerini bırakanlara bakıp geçmektense toplamayı deneyin. Zira biz insanların, o kirlettiğimiz topraklara her vakit muhtaçlığı olacak. Hem maddi hem de manevi. Şayet benim yaptığım üzere şikayet etmek yerine çöpleri toplayarak aksiyona geçerseniz tabiat da size ekstra ödül olarak tepenizden bir gökkuşağı geçirir. Benden söylemesi.
Atikhisar Barajı’na nasıl gidilir?
İzmir istikametinden gelirken Çanakkale etraf yolundan Bursa istikametine devam edin. Çan istikametine hakikat giderken 10 kilometre, Çanakkale kent merkezinden ise İzmir yolu takip edin. Çanakkale kavşağından Bursa istikametine devam edin ve yeniden Çan tabelalarını takip ederek 10-15 dakika sonra Atikhisar Barajı’na ulaşırsınız.
Hürriyet