Andreas Schleicher, AA muhabirine yaptığı açıklamada, yeni tip koronavirüs (Kovid-19) buhranının eğitim sistemindeki pek çok eşitsizliği ortaya çıkardığını, imkanı olan ve aileleri tarafından desteklenen mekteplilerin alternatif öğrenme fırsatlarına erişebildiğini ve fırsatı olmayanların ise mekteplerin kapanmasıyla eğitimden uzak kaldığını söyledi.
Schleicher, Kovid-19 salgınının birden fazla eğitim sisteminin dijital öğrenme fırsatları dünyasına hazır olmadığı bir noktada meydana geldiğini tabir ederek, OECD devletlerinde 15 yaşındaki mekteplilerin üçte ikisinden azının dijital cihazların ehil haber süreç kapasitesine sahip olduğu mekteplerde eğitim gördüğünü belirtti. OECD memleketlerinde, 15 yaşındaki mekteplilerin ortalama yarısının tesirli bir çevrimiçi öğrenme destek platformuna sahip mekteplerde okuduğuna işaret eden Schleicher, “Öğrencilerin üçte ikisi, muallimlerin dijital cihazlara entegre olabilmek için gerekli teknik ve pedagojik becerilere sahip olduğu mekteplerde bulunuyor. Her 10 talebeden birinin meskende çalışmak için bir yanı bile yok. Yani yapacak çok iş var. Bir bakıma, eğitimdeki teknoloji durumu mektep sistemlerimizin fikir halini yansıtır.” dedi.
Schleicher, mekteplilerin ne öğrenmesi gerektiğini söyleyen müfredatın, piramidin üstünde tasarlandığını anımsatarak, “Bu müfredat, sınıfta muallimler tarafından ulaşılana ve uygulana kadar, birden fazla idare katmanı aracılığıyla tedrisat materyali, hoca eğitimi ve öğrenme ortamlarına çevrildi. Endüstriyel çalışma modelinden miras alınan bu yapı, süratli hareket eden bir dünyada aksamalara ve buhranlara karşı çok yavaş.” tabirlerini kullandı.
‘EĞİTİM İŞLEMSEL BİR DENEYİM DEĞİL, İLİŞKİSEL BİR OLGUDUR’
Topluluklardaki değişikliklerin, mevcut eğitim sistemlerinin yapısal kapasitelerini büyük ölçüde aştığını lisana getiren Schleicher, en iyi eğitim bakanın bile milyonlarca talebenin, yüz binlerce hocanın ve on binlerce mektebin gereksinimlerini karşılayamadığının altını çizdi. Schleicher, buhran anlarında en büyük zorluğun, muallim ve mektep yöneticilerini üstün siyaset ve pratiklerine hazırlamak olduğuna dikkati çekerek, şunları kaydetti:
“Bu üzere durumlarda, eğitimci ve başkanların çıkarları ve alışkanlıkları etrafında inşa edilen kurumsal yapılara meydan okuyan yenilikçiler ve toplumsal değişim konusunda samimi, siyaset prodüksiyonunda yaratıcı ve tesirli ıslahatlar sağlamak için kazandıkları inancı kullanabilen yenilikçiler gerekiyor. Bu yalnızca binlerce çiçeğin açmasına müsaade vererek gerçekleşmez. Hocaların ve mekteplerin yaratıcılığını ortaya çıkarabilecek ve değişim için kapasite oluşturabilecek, ihtimamla hazırlanmış bir çalışma ortamı gerektirir.”
Teknolojinin muazzam tedrisatın erişimini artırabileceğini ve genişletebileceğine işaret eden Schleicher, “Ancak teknoloji zayıf tedrisatın yanını tutamaz. Eğitim işlemsel bir deneyim değil, ilişkisel bir olgudur. Bu artık her zamankinden daha değerli.” tefsirinde bulundu. Schleicher, öğretilmesi ve test edilmesi kolay olan şeylerin dijitalleştirilmesinin kolaylaştığı bir dünyada yaşanıldığına işaret ederek, “Endüstriyel çağ bize 2. sınıf robotları, söylenileni ezberlemekte ve tekrarlamakta iyi olan kişileri nasıl eğiteceğimizi öğretti.” dedi.
‘TÜRKİYE’NİN ÖNÜMÜZDEKİ YILLARDA DAHA FAZLA GELİŞME GÖSTERECEĞİNİ UMUYORUM’
Hızlanma çağında, kişileri bir numara sınıf yapan şey hakkında düşünülmesi gerektiğine işaret eden Schleicher, “Bilgisayarlarımızda yarattığımız yapay zeka ile nasıl tamamlamamız gerektiğini, hayatımız boyunca öğrenmeyi, öğrenmemeyi ve tekrar öğrenmeyi kolaylaştıran kültürü nasıl inşa edeceğimiz hakkında düşünmeliyiz” tefsirinde bulundu. Schleicher, yarının mekteplerinin, talebelerin empati, iş ve vatandaşlıkla sairleriyle entegre olmasına yardımcı olması gerektiğinin altını çizerek, şu değerlendirmelerde bulundu:
“Bu mektepler, talebelerin güçlü bir yanlışsız ve yanlış duygusu geliştirmelerine, diğerlerinin bizim üzerimize koyduğu argümanlara karşı hassaslığa, kişisel ve kolektif fiil hudutlarını kavramasına yardımcı olmaları gerekir. İş konumunda makinelerin kişilerden aldığı hizmetler ne olursa olsun, toplumsal ve sivil yaşama mealli ekte bulunma haber ve becerilerin üzerindeki taleplerimiz artmaya devam edecektir. Türkiye, son on yılda yalnızca eğitime daha fazla öğrenci kaydetmekle kalmayıp, tıpkı vakitte bu mekteplilerin öğrenme neticelerini de arttırmakta iyi bir ilerleme kaydetti. Bu yüzden Türkiye’nin önümüzdeki yıllarda daha fazla gelişme göstereceğini umuyorum.”
Hürriyet
