Çok garip bir seneyi geride bıraktık doğrusu. 2021’in, en azından ferdî tarihimizin, en renksiz kutlanan yılbaşı gecesi olması bu yüzden ve yalnız olduğumuzu da hiç zannetmeyin, tüm dünyayla ortak bir bahtın kesimiyiz. Çabucak herkes, ekran başında, çekirdek ailesiyle girdi bu yıla. Yeni yıla nasıl girersen sene o denli geçer inanışının yanlışsız olmadığını geçen sene öğrenmiştik, ne de olsa. O açıdan içimiz rahat. Garip bir yıldı. Bizim için Mart, öbür ülkeler için Kasım, Aralık yahut Ocak’tan bu yana; kendi içinde giriş, gelişme, daha çok gelişme ve daha da çok gelişme olarak yaşadığımız bir sürecin içindeyiz, şimdi sonuca gelemedik maalesef. Ne vakit geleceğimiz, sonrasında emsal şeyler yaşayıp yaşamayacağımızı da meçhul. Bu türlü hislerle kapatıyoruz seneyi derken 2020 giderayak son darbesini de vuruyor ve Omar Elabdellaoui düşüyor gündeme.
FOTO ÇEKEN CEZA ALMALI
Evvelki gece, hepimiz ekranların başında, başka gecelerden pek de farklı olmayan bir halde kutlamaya çalışırken yılbaşını, Omar’ın havai fişek patlatırken yaralandığını öğreniyoruz. Kimin paylaştığını bilmediğimiz lakin kim çekip servis ettiyse ceza alması gerektiğini düşündüğüm vahim bir fotoğrafla ve “Down Sendromlu çocuklarını eğlendirmek için havai fişek patlatmaya çalışırken yaralandı” cümlesiyle. Kısacık cümleye sığan yanlışları düşünmeye vakit yok o anda. Diğer futbolcuların da emsal etkinliklerle çocuklarını ‘eğlendirdiğini’ gördük maalesef. Küçücük çocukları havai fişekler yerine eğlendirebilecek 100 alternatif geliyor insanın aklına, lakin vakti değil. Omar’ın sıhhat durumu kadar, Down Sendromlu çocuklarını annesiz büyüttüğü kıssasını neden bugüne kadar bilmediğimizi merak ediyorum daha fazla.
BENCE ÇOCUKLARINI ANNESİ BÜYÜTEN BİRİ DEĞİL OMAR
Instagram hesabına bakıyorum Omar’ın, 26 Mart’ta, “Zor ve farklı vakitler olduğunun farkındayım fakat tüm dünya tıpkı sürecin içerisindeyiz. Kendinize neden meskende kalmanız gerektiğini ve disiplinli olmanız gerektiğini hatırlatın. Ben kendime yaşlılar, hastalar ve ailem için konutta kalmam gerektiğini hatırlatıyorum. Siz de kendinize neden konutta kalmanız gerektiğini hatırlatın.” yazmış. Konutta kaldığı süreyi daha çok okumak için harcayacağını eklemiş, ne hoş. Galatasaray’a geldikten sonra Instagram paylaşımlarına yazdıkları azalmış, ekseriyetle ‘maç günü’ yazmakla yetinmiş mesela, evvelce daha uzun görüş açıklarken. Bu da değişik değil mi? Sonra Kasım’da Covid testinin müspet olduğu açıklaması var. Aralık başında doğum gününü kutlamış; 29 mumu var çikolatalı pastasının üzerinde. Sehpanın üzeri de bol bol şekerleme ve çikolata dolu. Yemek namına pek diğer bir şey yok. Mavi-beyaz balonlar ve tekrar mavi-beyaz bir çiçek. Neden mavi-beyaz onu da bilmiyorum. Beş şişe cola, biri zero. Bardak yok. İki büyük Louis Vuitton torbası. Koltuğun neresinde oturmayı sevdiğini anlamamızı sağlayan, ezik yastıklar. Başka koltuk mum üzere. Perdesi kapalı geniş camlar, bir de perdesiz storlu öteki pencere… Bence çocuklarını annesiz büyüten biri değil Omar; pembe perdeler, perdeye asılı süsler, ihtimamla katlanmış peçeteler, sehpada yanan mum ve bir de içgüdülerim bu türlü söylüyor.
ÇOCUKAR O ANI NASIL YAŞADILAR?
Twitter her gruptan taraftarın ve kulüplerin geçmiş olsun dilekleriyle doluyor süratle. Çocukları kucağında, güldüğü fotoğraf karşımıza çıkıyor sıklıkla. Evet, soldaki çocuğu, o hoş Down Sendromlu, güleryüzlü çocuklardan biri. Onlara konutta oyun oynadığı görüntüye rastlıyorum sonra. Birkaç saniyede gözleri dolduracak sıcaklıkta. Nerede çocuklar sanki artık? O anı nasıl yaşadılar? Diğer bir şey düşünemiyorum.
ONUN İÇİN YAZILANLARI OKUMAK 2020’YE GÖZ GEZDİRMEK ÜZEREYDİ
Hekiminin ve kulübün açıklamalarından hayati tehlike olmadığını, gözlerindeki hasarın ileri tetkikler sonrası muhakkak olacağını öğrenerek biraz rahatlıyoruz sonraki gün. 2020 kıymetlendirme yazısı yazmaya oturup, Omar’ı yazdım. Hakkında yazılan iletileri peş peşe okumak, 2020’yi gözden geçirmek üzere oldu gerçi. İçe döndüğü periyotta, orada berbatlıktan diğer bir şey bulamayıp bizlerle paylaşmakta sakınca görmeyen, bu türlü üzücü şeyler düşünmeyi ve yazmayı nasıl becerdiklerini asla anlayamayacağım kötücüllükte bildiriler da var, fakat yok, ümitsizliğe kapılacak kadar kalabalık değiller. Dünü bilmem lakin bugün ezici çoğunluk, Omar’ın çocuklarına süratli dönmesinin, futboldan da şampiyonluktan da kıymetli olduğu noktasında birleşmiş görünüyor. Ne hoş.
UMARIM MAKUS OLAN HER ŞEY 2020’DE KALIR
2020’i makus bir olayla kapatıp, 2021’e hoş hisler etrafında başlamayı umacak kadar iyimser kalanlara iyi yıllar dilerim. Umarım bu hisler, hoş olan kıssaları öne çıkaran bir spor kültürü yaratmamıza fırsat verecek biçimde büyür bu sene ve berbat olan her şey, 2020’nin tozlu, pardon virüslü sayfalarında kalır. Herkese iyi yıllar
Hürriyet